Late Pero Maaga

Grrr!

Dahil pumalya ang alarm ng phone ko. Napasarap ang tulog ko. At dahil napasarap ang tulog ko, late na ako nagising!!!

Ginising lang ako ng alarm ng friend ko. Pagtingin ko sa oras OMG 6:30AM na!!! 6:45AM pick up time ng company shuttle. 6:30AM araw araw nagsisimula na akong maglakad papuntang pick up location. It will take 10 to 15 minutes depende sa bilis ng lakad at sa mga traffic signals bago makarating sa location. Kaya ang alam ko ng impossibleng makahabol pa ako.

Pag naiwan ka maswerte ka kasi kung magcocommute ka, ito lang ang choices mo:

TRAVEL OPTIONS	TRAVEL TIME	APPROXIMATE COST (AED)**
Train+Bus+10mins Walk	2 Hours	11.50
Train+Bus+Taxi	Almost 2 Hours	21.50
Train+Taxi	1.5 Hours	31.50
Taxi	45-50 minutes	105.50

Nakita ko ang bus malapit sa huling pick up location. Sinubukan kong makahabol pero dahil mahihirapan na daw si manong taxi driver na umikot sa lugar na iyon na paniguradong maiiwan lang ako at baka maging paikot ikot pa ang taxi, pinadiretso ko na siya papuntang pagkalayo layong office ko.

At iyon nga Taxi ang napili kong Travel option. Napakasakit sa bulsa ang magbayad sa taxi ng 102.50. Madami na akong mabibiling pagkain jan. Pero ganun talaga ang buhay kung minsan. Masarap naman ang tulog ko eh. Yun nga lang sumakit ang bulsa.

Late ako nagising para sa bus. Pero 15 minutes early ako sa work. Sa susunod dalawang alarm na ang ise-set ko. Baka magkasakit na ang bulsa ko nian eh.

**(1 AED = 12PHP)

!!!!!!!!!!!!

‘Yan nga ang title!

Nakaka HB! Para sa akin ang maglagay ka ng mahigit isang exclamation marks ay nangangahulugang galit ka o asar. Pero depende pa rin ito sa kung ano ang laman ng sinulat mo or mensahe mo. Meron kasing puno ng exclamation point dahil sobrang saya o kaya sobrang excited.

Parang nasa microwave lang…

August 5. Uwian. Alas kwatro ng hapon.

Aba naman! Sobrang init! Si ateng nakasabay ko sa paghihintay ng bus hindi matiis na kausapin ako para lang sabihing napakainit. Paano ba naman, damang dama mo talaga sa balat, lalo na sa mukha – ang hapdi ng init sa Dubai! Kababasa ko nga lang ang news na kahapon pala ay 47-48 degrees ang temperature.

August 6. Umaga.

Mabuti na lang today, kahit mainit pa rin hindi naman ganung katindi. Sa palagay ko nasa 41 degrees lang ngayon.

Ramdam ko ang gutom ngayong Ramadan

Di ako masaya ngayong buwan ng Ramadan. 😦

Paano ba naman, napakapangit ng sked ko! Pitong oras na pasok tapos walang breaktime!?! Ano ba namang buhay ito? Nagta-tarabaho para lang magutom? How depressing is that?!? LoL!

Mabuti sana kung noon pang time na nagda-diet ako. Kaso hindi na. Hindi ako nagda-diet. Nagpapadagdag na ako ng laman dahil pumayat ako ng sobra. Maigi pa noon sa dating kumpanya. Nakakakain kami pagkatapos maaga pa ako nakakauwi.

Pero dito hindi ko yata magawa iyon. Ang ginagawa ko nalang ay tuwing umaga pinupuno ko ng kanin at ulam ang tyan ko. Para maraming reserba. Hanggang hapon na iyan. First day ko ngayon sa trabaho ngayong Ramadan. Masusubukan kung makakaya ko. Isipin mo ang baon ko lang ay kapirasong pack ng M&M’s. Pamatid gutom daw kasi ang sweets. Hindi ko lang alam kung makaka-survive ba ako nito hanggang alas-singko.

Lahat kasi ng kasama ko sa opiz ay M ang relihiyon. Kaya kahit papa’no ni-rerespeto ko na ang tradition nila. Gumagawa na lang ako ng paraan paminsan.

Habang abala si B sa telepono,

Protected: and the winner is ME

This content is password protected. To view it please enter your password below:

Password:

Protected: not so genuine K1 & K2

This content is password protected. To view it please enter your password below:

Password:

Sa Wakas!

Sampung araw na lang iiwan ko na ang kumpanyang pinagsilbihan ko ng tatlong taon. Yehey!

Parang kailan lang nung tinawagan ako ng kumpanyang pinapasukan ko. Akay ko pa ang fren ko dahil sa takot na maligaw sa bansang bago pa lang sa paningin ko. Parang kailan lang nung paikot ikot ako sa Karama. Naliligaw at masuka suka sa mga pagkaing bago lang sa pang-amoy ko. Parang kailan lang nung bumalik ako sa Sheikh Zayed para sa final interview sa kumpanyang ito at takot na takot sa bastos na Ehipto’ng ayaw lumubay sa akin.

Parang kailan lang lumalaki at lumiliit ang pamilya ng kumpanyang ito. May mga nakakasundo at meron ding hindi. May katrabahong pasaway, merong tahimik. May mukhang model, merong parang taga-Zuhoor (cafeteria un!). Parang kailang lang ng natanggap si babaita sa aming kumpanya. Kalaunan naging gelpren ni boss. Kalaunan pa umiiyak na ako ng dahil sa kamalditahan niya. ( Prenship kuno na kami ngayon 😀 )

walang title pero meron

Beauty rest na naman ako ngayon. Paano kasi wala na namang pasok. Ang dahilan daw ay ‘sifting’ o baka ang ibig nyang sabihin ‘shifting’. Saan kaya? Totoo na kaya ito? Actually, noon pa ‘yang kaplanuhang ‘yan na hindi naman natutuloy. Whoaw! Would you believe noong 2007 pa pala ako nagblog about paglilipat ng office?

Last month sinabihan kaming ‘wag na muna magsesend ng office location map kahit kanino dahil lilipat na daw kami ng location. Hindi na sa Sharjah na original na plano. This time sa Al Qouz na! Waaaah! Ayoko rin dun bukod sa madadagdagan ang oras ng pagbibyahe papunta dun, palagi pang traffic papunta at pauwi. Isa pang kinakatakot ko halos karamihan dun ay warehouse, madalas may sunog. Imagine nasunugan na nga kami ng warehouse noon sa Al Qouz. Kaya sana joke lang ang sinasabing maglilipat daw ngayon kaya walang pasok.

Actually last week kasi 2 days din kaming walang pasok. Ewan ko ba sa trip ng mga boss namin pagkatapos sabihan ba namang nasasayang daw ang pasweldo nila sa aming lahat dahil dalawang araw na nga kaming walang pasok tapos maaga pa daw kami umuuwi. Since pumasok ang taon na ito, inabisuhan niya kaming hanggang 4:30PM lang ang pasok namin kaya un ang sinusunod namin. Hindi naman namin kasalanan kung umuwi man kami ng maaga or dalawang araw kaming ndi pumasok. Masunurin lang naman kami kaya sinusunod namin kung ano ang gusto niya. Pero syempre masaya kaming umuuwi ng maaga hahahah.

Ang point lang pala nya dun ay para sabihing dapat magstay na kami until 6PM. Ang isang kaopisina ko ang kausap nya tungkol dun dahil mejo nagkaasaran yata si opismeyt at babaita. Naguusap sila pero sarcastic daw ang mga tono ng paguusap nila. Hanggang sa sinabing sayang naman daw ang binabayad nila para sa amin kung ganun kami kaaga umuwi. So sabi niya ok stay kami til 6PM.

Kung makikita nyo lang ang office namin sa ngayon. Kung noon ay maganda at comfortable. Ngayon puro alikabok, walang carpet, kalat kalat na mga gamit, ndi tapos ang pagcocover ng ceiling, walang mga ilaw, gumagana ang AC pero ndi ramdam ang lamig. Irerenovate daw kais dahil gusto ni babaita ay puro glass lahat ang door at walls. Pero simula december sinira na nila ang opiz until now wala pa rin nagagawa kaya parang ang bigat sa pakiramdam tuwing papasok ng opiz bukod sa mainit na pangit at madumi pa. Don’t know kung ano’ng naisipan niya, tapos ngayon lilipat daw.

Since matagal tagal na rin kaming mejo nagkakasundo ni babaita, ako ang pumapel dahil gusto ng magsiuwi ng mga kasama ko. Tinawagan ko siya para iremind siya kunwari sa request ko. Mabait naman siya makipagusap hindi gaya nung umaga cguro nakapagpalamig na. Kaya dinugtungan ko na ng… “Babaita, pwede na ba kaming umuwi?” Syempre inglis un tanong at di pwede gamitin ang term na gurrrrl, CEO siya davah! Ask naman siya kung madilim na ba sa office, syempre sagot ako ng oo. In fairness, madilim na talaga lalo pa’t pinagbababa na namin mga blinds eh di lalong dumilim hahahaha… So aun sabi niya kung madilim na daw ok daw umuwi na kami. Pero kami lang tatlong babae ang pinayagan niya, ang mga lalaki hanggang 6PM pa dahil mga babae lang naman daw ang takot sa dilim. Pa-cute na naman ang madam, pero okies friends kami kasi ndi niya ko kinontra dun hahaha. Wawa naman mga boys, ayaw nga kong paniwalaan eh pero dare ko silang tawagan nila si babaita ayaw naman nila. Mga duwag talaga mga un.

Ok, nonsense na naman wento ko. Bored kasi ko sa bahay ako na naman kasi mag-isa kaya feeling ko kinukwentuhan ko lang friendship ko now kahit wala ako kakwentuhan. Asar naman kasi mga friends ko puro offline at busy huhuhu.

Kris’

Kakalungkot situation ng iba dito sa disyerto. Dami ng nawalang ng work. Ang frend na kasabay ko ng pag-aayos noon ng papers papunta dito na halos sabayan din kaming nagkaron ng work at visa dito, ika-cancel na daw siya next month. Next month is just like few weeks. Ang bilis pa naman ng takbo ng oras. The next day you wake up you’ll just realized na last day mo na pala sa work. It could happen to everyone pero syempre we all should be positive. And pray na hindi sana mangyari un sa atin. Pero mangyayari din sa akin na mawalan ng work kasi nga noh di na ko papa-renew sa company namin.

December is really one of the toughest month for me. Magulo utak ko nun. Kasi nga dibah bakasyong grande ba naman ako na hindi sigurado kung mababawasan ba ang sweldo namin o hindi. Kasabay pa niyan si papuch magtatalong buwan na nung hindi napapasweldo. At sinabihan pa silang magsasara na daw ang kumpanya. Mygosh! Isang buhos un na parang gusto ko nalang pauwiin si papuch sa kanila. Tapos ako din uuwi na rin tatapusin ko lang contract ko.

Si bespren above gumawa ng paraan. Sobrang lungkot at gulo ng isip ko nung December. Na-overjoy naman ako nung January. Hindi naman oa na saya pero thankful talaga ko kay bespren above kasi ginawan nya ng paraan lahat. Nakuha ko nga dibah ng ayos ang sweldo ko with matching increment. Si papuch naman, tinawagan daw sila ng bossing nila at binigay na kahit ang dalawang buwang sweldo. At least isang buwan nalang ang utang sa kanya hehehehe. Tapos hindi na daw muna isasara ang kumpanya. Pababangunin muna. Wish ko lang maging ayos ang business nila para hindi rin naman maapektuhan si papuch at syempre ang mga katrabaho nya.

Wish ko din na sana matapos na ang global crisis na ito!

grabe na tlga ito! Kaninang umaga ko lang ginawa itong post na ito. Nung tanghali eto na meron na naman bad news. Ang karoommate ko naman ang isa na namang naapektuhan ng krisis na toh! Hanggang isang buwan na lang sila sa company pati daw ang amo niyang super tagal na sa company, wala na rin. Di niya alam kung nagresign o natanggal. Hay naku! Tama na sobra na, nakaka-upset na eh!

tumaas na

Although may konting doubt, panatag ang loob kong tutuparin ng boss ko ang sinabing salary increment. Habang sinasabi niya sa aming dalawang Pinay ang tungkol sa bagay na ‘yan 4 days ago, unang pumasok sa isip ko ang pagte-thank you ng ilang ulit kay bespren above.

Kung sakali mang ibigay ang increment ine-expect na rin naming dalawa ni opismeyt na malamang after ilang buwan pa bago maibigay ang dagdag sahod o di kaya naman ay tapos na ang kontrata baka hindi pa rin naibigay. Dun kami nagkakamali dahil kanina pagka-abot ng sweldo may isang libong dirham ng dagdag sa sweldo naming dalawa. Thanks tlga kay bespren above!

Kaya pala magaan ang loob ko pagkasabi ni big boss nun. Hindi dahil asang-asa ako pero dahil malakas ang feeling ko na tototohanin niya. Ang nakakatuwa dun ibinigay kaagad, expected kasi naming kung may increase nga pasok pa iyon sa salary ng January.

Happy naman ako dahil mejo nabawasan ung mga isipin ko nung nakaraang mga linggo. Nagkaro’n pa nga ng kasagutan. 😀 Isang bagay na lang ang wini-wish kong sana sagutin ni bespren above at bigyan din ng magandang kasagutan.

 

Mukhang napasobra ang pagkalimot-limot ko lately. Binigay nga pala ito ni sis Ana nung November pa. Pasensiya na sis kung ngayon ko lang idi-display sa aking bahay… ‘ika nga nila “better late than never”

Salamat ng marami… Sa tagal kong pagpost nito malamang lahat na kayo ay nabigyan ng award na ito.

Pataka

OHMYGOSH!

Importante talaga kung may Pataka ka dito sa Dubai. Para mas ma-gets ninyo ito ay ang labour card. Sa Saudi ang pagkakaalam ko IQAMA (tama ba?) ang tawag nila. Teka mali yata erase-erase lolz! Ung card na dapat dala-dala everywhere for your identification at para may katunayan kang nata-trabaho ka sa UAE dahil kung wala ka nito baka matapon ka na lang pabalik sa pinanggalingan mo.

Magulo pa ang opiz namin til now. Ang opiz laging naka-lock ang pinto. Dapat silipin muna kung sino ang nagdoorbell bago buksan. Lunctime kanina may nagdoorbell. Binuksan ng Pakistani’ng opismeyt namin ang pinto dahil ang nakita niya ay isang Pinay na taga-kabilang kumpanya. Ng binuksan may tinanong lang sabay namang lumitaw mula sa likod niya ang dalawang Local na taga-Labour MInistry. Goodness gracious checking na pala iyon?!?!

dalawang linggong pahinga

Mabuti sana kung pagbabakasyon din sa Pinas gaya ng ibang blogger ang naging dahilan ng pagkawala ko sa blogosphere ng dalawang linggo. (Kungsabagay madalas naman akong mawala sa sirkulasyon lolz) Kaso hindi eh! Bigla na lang kaming sinabihan na dalawang araw daw munang walang pasok. Sumabay pa dun ang mga araw na wala talagang pasok gaya ng Christmas, New Year ng lahat at Muslim New Year. Kada matatapos na ang ikalawang araw sasabihan na naman kaming dalawang araw daw uli na walang pasok dahil daw sa maintenance na ginagawa sa opisina. Hanggang sa umabot na nga ng dalawang linggo.

Wala akong magawa nun sa bahay mag-isa dahil lahat ng ka-roommate ko may pasok, si papuch may pasok din. Feeling ko mababaliw na ako. Mag-isa nga akong nagvivideoke sa bahay, sumunod na araw naglilinis, maagang nagluluto, nagtry magluto ng pagkaing hindi ko pa nasusubukang iluto at mapraning kakaisip kung magsasara na nga ba ang kumpanya namin. Gusto ko ng matapos ang kontrata ko sa kumpanya at makapagtrabaho naman sa iba, pero hindi ko yata naisip na paano kung biglang magsara ang company at takbuhan kami ng mga boss ko. Nakakawindang dahil nga sa global crisis na iyan kaya kung anu-ano na lang ang pumapasok sa isip namin. Kung nagpa-abiso sana sila hindi kami mag-iisip ng mga posibilidad kung bakit matagal kaming walang pasok. Marami kasing nagsasarang kumpanya na. Madami rin akong nababalitaang nangyayaring recession sa mga malalaking kumpanya dito sa Dubai. Akala ko sinamantala na ng mga amo namin ang nangyayaring crisis everywhere at nagdesisyong isara na ang kumpanya. Mabuti sana kung nai-settle na lahat bago kami mapauwi ng Pinas o mawalan ng trabaho. Dami kong iniisip nun isa na ang pag-iisip na baka mapaaga ang uwi ko sa Pinas. Masaya talaga ako kung mapapauwi ako ng Pinas pero half of me nagrereact ng “Oh no! Paano na ung mga listahan ng mga gusto kong bilhin pampasalubong sa kanila? Waaaahh! Uuwi yata akong gamit ko lang ang dala!“

May job fair bukas

Kahit marami ng panggigipit sa mga visit visa sa Dubai, marami pa ring malalakas ang loob na pumapasok ng UAE para magbakasakaling makahanap ng trabaho. Kanina lang nabasa ko sa news na naging successful daw ang paghihigpit nila dahil ang more than 30k illegal visitors noong 2007 ay nabawasan ng more or less 16k ngayong 2008. Kahapon lang narinig ko namang hindi na rin daw nag-iissue ng dummy ticket ang mga travel agencies, kung gustong pumunta ng UAE dapat daw bayaran ang two-way ticket. Kung ako siguro magiisip isip na rin ako kung pupunta pa ba ako ng UAE o ibang bansa na lang. Mas better din cgurong direct employer ang hanapin kung wala rin namang susuporta sa iyo pagdating mo sa disyerto.

Mahirap lang talagang pigilan ang tao kung talagang desididong magpunta sa Dubai para makahanap ng trabaho. Sa ngayon marami pa ring visit visa sa Dubai. Kaya maganda talaga ang naisip ng mga taga-UPAA UAE Chapter. Kung may mga kakilala kayo na walang trabaho, o may trabaho pero gustong maghanap ng ibang trabaho. Papuntahin nyo na lang sa Job Fair sa Zabeel Park bukas, December 5 from 9am to 12noon. Hopefully makahanap na sila ng trabaho.

may card ka na?

BAGONG PAKULO…

What is the Identity Card?

The ID card is an electronic means of identification that EIDA undertakes to issue for all the population of U.A.E. It is mandatory for each national or expatriate person above 15 years old. Coupled with sophisticated technological features, ID card is a safe and fine means for identification of persons and verification of their identities. It contains an ID number that links every individual to his/her own personal and biological lifetime data. The number in question serves as a reference for the respective individual in his/her identity-proved transactions with government bodies and some private organisations. It is expected that the ID card would, later, replace all currently applicable other identification means such as labor permit, health card, driving license, etc.

Kailangan ba talaga yan? Ang dami namang kung anik anik na naiisipan ng mga Arabo. Meron na akong forwarded application form pero hindi ko pa rin alam kung ano ba talaga ang gagawin ko pagkatapos kong ma-fill-up. December 31 ang deadline, ano’ng petsa na hindi pa rin ako nakakapagpa-register. Nalilito kasi ako dahil ilang buwan na lang naman ang ilalagi ko sa Dubai kaya hindi ko sigurado kung uubra kaya kung hindi ko na asikasuhin ito. O totohanin nilang pwede kang ma-deport dahil magiging invalid na ang labour card, credit cards, health cards at kung anu-ano pang cards na galing sa UAE.

What are the penalties for not obtaining the ID Card by 31^st December 2008?

Emiratis, who have been able to register since 2006, face Dh1,000 fines if they do not obtain ID cards by Jan 1.

Expatriate professionals, including most residents with university degrees, without cards will not be fined until 2010, but have been told that they will not be able to access most government services, including health care, bank transactions and other government and semi-government services, after Dec 31 this year.

Additionally, employers will be also penalized for employing staff without the ID card.

Baka sa hindi ko pag-apply eh ma-charge ako ng sobrang laki. Minsan naman kasi ang balita kesyo tatapusin pa daw muna magsipag-rehistro mga nationals bago ang expat. Ngayon naman parang biglang may deadline na. OO nga’t 2010 pa deadline ng expats pero pa’no mo nga magagamit ang mga importanteng cards na un. Ayos din sa extension un ah meron namang kondisyones!

Eto pa ang matindi, may charges for enrollment? Di ko masyadong maintindihan kung ano ang ibig sabihin nito:

What are the charges for enrolment?

–  UAE Nationals: AED 100.
National under social security: free of charge

–  Residents:

• AED 100 for a year’s residence.
• AED 200 for two-year residence.
• AED 300 for three-year residence.

–  GCC residents: AED 100 per year depending on the chosen period. However 5 years is the maximum validity time for the ID Card.

–  For children below 15 years: the registration in the population register is mandatory, but issuing the card is optional.  In case the parents wish to issue a card for a child below 15, the fees shall be: AED 50.

ID card Delivery fees: AED 15

Ang sabi kasi the card is valid for 5 years. So ibig sabihin kahit local ka magbabayad ka para sa card na ito kasi nga it would later replace cards such as driving license, labour permits, credit cards and health cards. Actually ang bali-balita hindi na daw later – kundi right after the given deadline eh un na ang magiging card mo replacing all those cards.

Nalilito na rin ako kung magkano ba talaga. Sabi ng iba 40dhs lang, dyan naman sa information pack na ni-paste ko dito aun nga 100 dhs for a year’s residence and so on and so on. Pataas ng pataas kung gaano ka katagal. My gulay! Since five months nal ang naman ang ilalagi ko sa makasaysayang Dubai – sana singilin lang ako ng kalahating presyo. Anyways, hindi pa naman ako nakakapag-apply. Meron na kayang mga UAE bloggers ang nag-asikaso ng kanilang eID?

O baka naman 40 dhs + the no. of years of residency + 15 dhs delivery fee. Mga mukhang pera! LoLz! Naglagay at nagdagdag ng Salik, iniba ang proseso ng pagvivisa, pamahal ng pamahal renta ng tirahan, pati pagkain at kung anu-ano pang bills, one villa one family campaign ek-ek – pero may bali-balitang tigil daw muna ang project na pagdedemolish dahil naubusan ng budget ang gobyerno… well, kaya siguro biglang nagka-deadline itong eID na toh kasi dito sila kukuha budget hehehe!

Sa Saudi, Oman, Kuwait, Qatar, Bahrain at kung saan-saang parte ng Middle East, ganito rin ba? May Identity Card din kaya?

The week that was…

I had my hair cut the other week. Sumasakit na kasi ulo eh. Tapos parang hate ko na ang sobrang haba na buhok. Feeling ko para na akong bruha at super init pa. Isang taon ring walang gupit un kaya humaba. Mejo mabagal pa nga ang paghaba ng buhok ko. Sa isang taong walang gupit kahit man lang konting trim eh hindi man lang umabot hanggang tuhod buhok ko, o kahit sa pwet. Hays. Noon pa naman gusto ko talaga ng super habang hair. Mahirap lang i-maintain kapag super haba ng hair lalo na’t nagiging pasaway na kung minsan ang buhok. Pero parang lately kasi biglang naisipan kong paigsiin buhok ko. Gusto ko sana ung maikling hindi lalagpas ng balikat. Pero wag na takot ako kasi baka mag-fly away.

Lagpas balikat pa rin naman ang buhok ko. Pero kapansin-pansin pa rin na umigsi. Dalawang boss ko ang nakapuna. Ang among lalaki na nagsisimula ng magkwento ng pangyayari para sa ipagagawa niyang sulat para sa akin, biglang natigilan at napatingin sa akin. Maya maya nagtanong kung binago ko daw ba ang buhok ko. Tumango ako at nag-smile. Maganda daw at nagmukha akong prospesyonal. Toinkzzzzz! Kung pwede lang mambatok ng boss ginawa ko na talaga. Walang wenta kasi eh namuri pero pang-asar. Sana ang sinabi niya, lalong na-enhance ang byuti ko at mas naging super duper professional looking lalo ako, kamukha ng isang Manager ng isang kumpanya.

V’s birthday celebration Thursday night. She’s my bestie’s cousin and a good friend of mine. Naging close lang yata kami dito sa Dubai – kahit tatlong beses pa lang kami nagkikita dito. One – when we took her out on a road trip at magpapicture picture siya. Second – when we scheduled spending time out together, eat out at magchikahan. Third – that night, nung birthday niya. Sabi ko ayokong uminom pero pinainom nila ako, bakit sila ganun? Mabuti na lang patikim tikim lang ako ng pulang kabayo, Nung tinatamaan na ako ng sipa tanggi na talaga ako ng tanggi. Hanggang sa humupa na ang namumula kong mukha at buong katawan.

Palpak na naman ang proyekto nila! Di na ako magkkwento ng mahaba tungkol dito. Isa kasi itong kasiraan para sa kanila na taon taon nilang sinasadya. Wonder why di sila marunong mahiya? Anyways…